در طول اوج امپراتوری بریتانیا در قرن 19، بامبو و سایر مبلمان استوایی بسیار محبوب بودند.

خانواده‌هایی که زمانی در مناطق استوایی و کشورهای آسیایی مستقر بودند با وسایل چوبی و خیزران خود که معمولاً به دلیل آب و هوای خنک انگلیسی به داخل خانه می‌بردند، به انگلستان بازگشتند.

در اوایل قرن بیستم، مبلمان حصیری ساخت فیلیپین در ایالات متحده ظاهر شد، زیرا مسافران آن را با کشتی‌های بخار بازگرداندند.

صندلی حصیری دسته دار جزو با کیفیت ترین نوع صندلی های موجود در بازار است.

پیش از این، مبلمان حصیری قرن بیستم به سبک ویکتوریایی طراحی شده بود.

طراحان صحنه هالیوود شروع به استفاده از مبلمان حصیری در بسیاری از صحنه‌های فضای باز کردند و اشتهای تماشاگران فیلم‌باز و علاقه‌مند به سبک را برانگیخت، کسانی که هر چیزی را که با ایده آن جزایر رمانتیک و دوردست دریای جنوبی دوست داشتند، دوست داشتند. سبکی متولد شد: آن را تروپیکال دکو، هاوایی، استوایی، جزیره یا دریای جنوبی بنامید.

در پاسخ به تقاضای فزاینده برای مبلمان باغ حصیری، طراحانی مانند پل فرانکل شروع به ایجاد ظاهر جدید برای حصیر کردند. فرانکل به خاطر صندلی پرتزلی که بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اعتبار دارد که در زیر بغل فرو می رود.

شرکت‌های مستقر در کالیفرنیای جنوبی به سرعت از آن پیروی کردند، از جمله Tropical Sun Rattan پاسادنا، شرکت Ritts، و Seven Seas.

مبلمانی را که فریس بولر در طول صحنه ای از فیلم، «روز تعطیل فریس بولر» یا اتاق نشیمن سریال محبوب «دختران طلایی» در بیرون از خانه نشسته بود، به خاطر دارید؟ هر دو از چوب حصیری ساخته شده بودند و در واقع قطعات چوبی قدیمی از دهه 1950 بازسازی شده بودند.

درست مانند روزهای قبل، استفاده از چوب حصیری قدیمی در فیلم‌ها، تلویزیون و فرهنگ پاپ به افزایش علاقه به مبلمان در دهه 1980 کمک کرد و همچنان در بین مجموعه‌داران و تحسین‌کنندگان محبوب بوده است.